dimanche 30 décembre 2018

una blando


Se dis també per defourmaciou uno blounde

Lis eoulianos sou perilhousos

Lis eouliano afrabou lou païsaje, costou mai que ço que prouduzou, faun de brut...
...e sou perilhousos





-0:43



vendredi 28 décembre 2018

dimanche 16 décembre 2018

Quand lis efonts trabalhabou

Aquessos duoi pichounos sou bi tristos : trabalhou en liò de jouga.

Fabricou de chapelets.


Vaun pas tampauc à la scòuo.



lundi 10 décembre 2018

Li vertadiers vestïts dis Auvirnhats

Aquëlo fotò es interessonto e pas soulomen jinto :



- Lis omes sou en vestïts de fèsto.

La blodo blugo di groupes foulklourique es mai tipico mas acò èro uno tengudo de TRABALH



- Lei fënno aun la cuèfo de Salèr - Mouriat, qu'es la mèmo  dïn touto l'Artenso amai,

e que li groupes foulklouriques presintou pas tampauc





samedi 8 décembre 2018

Beaucoup de ...

Beaucoup de : belcop de, forço, una boulegado, una patracado,  uno granelado, uno jugado, una fricassado de, un escach de (L)

vendredi 7 décembre 2018

Remi Venture remarco que ...


Remi Venture Pour ma part, .... faits incontestables!..

Départements "occitans", cela devrait signifier qu'ils sont "languedociens" !... Comme on pourrait dire que les "provincias" espagnoles sont "hispaniques" ou les terroirs portugais "lusitaniens".... 

Je rappellerai simplement que les termes "Occitanie" et "Occitan" sont de manière incontestable les formes archaïques qui ont donné par la suite les termes "Languedoc" et « Languedocien ». Et que ce sont les occitanistes eux-mêmes, pour annexer à leur identité, tous les autres pays méridionaux, qui ont autoproclamé qu'il y avait une « différence » entre les deux mots !... 

C'est faux et il n'y a qu'à vérifier !....


L'histoire de « l'Occitanie » ? C'est celle du Languedoc – comtes de Toulouse, catharisme, croisade albigeoise, Camisard, révolte des vignerons...
Le drapeau « occitan »?... Celui du Languedoc, avec sa croix de Toulouse !...

La langue de référence ? « L'occitan standard » ou « occitan larg » ?... qui es « une forme de languedocien » !... etc... etc...
C'est la raison pour laquelle je suis ravi de la nouvelle région « Occitanie » – c'est-à-dire Languedoc...-, ce qui enlève toute ambiguïté à cette appellation !...

La propagande panoccitaniste a pu gagner dans beaucoup d'endroit, mais elle ne gagnera pas la Provence !... 
On y veille !...

L'Auvërnho o ja soun drapèl, lou de noùsti coumtes que coumbatèrou li Catares e que li vencèrou :

               

lundi 3 décembre 2018

Lis erissous faun mièjo - ivernado

Lis erissous faun mièjo - ivernado. Dourmissou pas quatre mis de tiro coumo lis ours ; se drevilhou cado quinge jours per minja un pauc puèi tornou dourmï.


De sigur aun besou d'engraissa à la dabòrio e li pichous nascuts trop tard soubre-viscou pas,

à men que lour adoubession de recate ammé de mangisclo tout pròchi, de mangisclo que peiris pas. Lei crouquetos de chats counvenou plô.*



samedi 1 décembre 2018

De bourrèios chantados per Anne - Lise Foy

S'oügis las paraulos min que la musico mas sou bi en ouvirnhat




https://www.youtube.com/watch?v=R6KEYnQnhmE&feature=share&fbclid=IwAR3ZhxHYgLygiS6FcdFm-h4BEtjuTCpw20IAN28deX5JV5DCpxpvVtapJv4

jeudi 22 novembre 2018

Ma Gourgo, pouèmo de Norib

                               Ma gourgo


Eici coumo à Sant-Flour, Fournèr ou la Canourgo
L’ome es fat per n’en veire e dèu tout endura ;
La bèstio tabé mai, quand lou souïrh la fourgo,
Qu’o sit, sans veire enliò d’aio per s’abioura.

Vole anueit repeta à ma tanto la Mourgo :
« L’aio cò’s un tresaur qu’on dèu counsidera. »
Sèi ben fièr de t’agure o ma petioto gourgo !
E s’ères pas aqui, gaire vaudrio moun prat.

Que manje de bergèiro omm de tindre ravioure,
Touto bèstio l’estieu dèu pougure prou bioure,
L’aigo es sa mejo-vido e soun prumier soucit.

Qu’es countento de tu ma vièlho lavandèiro !
N’o qu’à faire cinq pas e poussa sa cibèiro.
Aquel que manco d’aigo es à plange un bouci.


P. NORIB, Louraire  

(= Pèire Biroun, lauraire)

Fournèl e La Canourgo sou en Louzèro, ounde la planeso de la Marjarido countùnio.

Bergèiro = èrbo sico
Gourgo = un recebedour alimentat per una fount.








Vaqui lou tèste dien l’ourtougràfio de l’autour, qu’endico mièl las prounounciaciou especificos de l’arroudissoment de Sant-Flour. A chicon pròchi avan lei mèmos del coustat de Salèr dien lou Cantalés. (Lei soulos diferéncio es que dizan « ripeta, ribioure » en liò de « rapeta, rabioure », dj ou jy en liò de dz, e « planhe » en liò de « plonge »)




Ichi coumo a San-Flour, Fourner ou la Canourgo
L’ome is fat per ne bire é deou tout indurat ;
La bestio tobi mai, quond lou souir la fourgo
Qu’o sit, sans bire in lioc d’aio pir s’abiourat.

Bole aneuyt rapetat à ma tonto la Mourgo :
« L’aio qu’os un trizor qu’on deou counsidirat »
Sei bien fier di t’agure ô ma petioto gourgo !
E s’èris pas ati, gaire boudrio moun prat.

Qui mondzi di birdzeiro ou di tindre rabioure
Touto bestio l’istiù deou pougure prou bioure,
L’aigo is sa médze bido e soun prumié souchi.

Qu’is countento di tu ma bièlho labandéiro !
N’o qu’a faire cint pas é poussat sa chibéiro.
Aquil qui monquo d’aigo is à plondze un bouchi.

lou factour de modo niovo Dessenh en prouvençau


lundi 19 novembre 2018

Quand Dark Vador parlo lou prouvençau de Marsilho

Un pau de marsihés (lou prouvençau di nèrvi)

un peu de marseillais (le provençal des voyous)

Eh oui, les nervis, c'est du provençal.
ça vient des voyous de Marseille qui terrorisaient les gens avec des fouets de nerfs de boeufs (nèrvi de biòu)

Les Marseillais les ont appelés "lei nèrvi"

A Paris, les Auvergnats ont surnommé les voyous "li loubards" = les gros loups très méchants.

Les Auvergnats savent que les loups sont méchants et qu'ils tuent; les écolos ne le savent pas.

Escoutat mè Dark Vador quand parlo marsilhés !


https://www.facebook.com/lesjobastres/videos/258171064852612/

lundi 12 novembre 2018

La revisto di pialuts velaiencs en primièro lìnio


L'Ecò dei bousquetoun èro la revisto qu'avioun li pialuts d'Auvergno e de Prouvençouno revisto animado per Albert Boudon - Lashermes (1882 - 1967), pouèto en velaienc amm' en prouvençau "reservado i souldats en primièro ligno am' i nafras".

Avio quatre paginos qu'avet eici

                          L'ecò dei bousquetoun
                               edicioun velaienco
                     3o Annado - No 2 - 4 de Febrié 1917
   
             

                                 Fai fre

      Nostes abounas se devon demanda coume se fai que noste journalet ié vèn plus pourta de nouvellos dóus amis que soun subre lou front.




       Pamèns chaudriò pas pensa que l'Ecò siegue mort, crudelamen pica pèr quauquo marmitasso bòchi !...
       Nàni!... Es pas mort!... E se parèis emé quauque pau de retard, acò's la fauto de l'ivèr.


       Fai fre, subre lou front!... L'auro ié boufo, escoubant la plano deserto, e lou fiò-sacra qu'an encaro dins lou cor lei paures sóudards pòu pas gaire ié teni lei mos chaudos pèr escriéure lou journalet!


      Lou presidènt Wilson, qu'a tant de bonos intenciouns pèr faire lou bonur dei gènts, fariò bi de meiour trabai en mandant à nostes guerriés un pau de charboun de sei minos qu'en ié fasènt passa toujour de notos pèr ié counta de bounimens e ié faire à chasque cop vira la coucourello emé touta sa retourico !



      Adounc, enjusqu'eici, nostes imprimaires qu'avien lei dets gelas an pas agu lou  biàis de tira nosto fueio! Mai se soun di pamèns que chaliò pas leissa toumba l'Ecò pèr quauques malurous degras que vòu marca lou tremoumètre!    (sic)



     E sènso apeita pu long tèms, recoumènçon anuei la besougno.



    Fai fre!... O bi!... Mai an, maugrat tout, lou cor chaud !

                                                         L.R.

Moussu Poincaré, noste prouprietàri, nous vòu plus louja !!...

Nous a jita dins la charrèiro,
Lou Presidènt, aquéu mati !
Fasiò fre-n-à fèndre la pèiro...
Mai nous a bi chaugu parti!

E pamèns erian, cambarado,
Urous e gais en soun oustau,
Lou mai gentoun de l'enountrado,
Lou mai superbe, lou pu chaud!...

Ié mancavo bi quauquo plancho,
Quauquo téulo, sus lou cubert...
E de petas de nejo blancho
Ié prenien sei quartiés d'ivèr.

Chasque cop, sus moun lié de paios
Me revihave, bravounet,
Lei jambos freidos dins mei braios,
L'auriho amai, dins moun bounet !

Vivament passave ma pato
Dessubre moun mourre e moun nas
Coume fai, près dei fiò, 'no chato...
A!  i'en aviò de floucounas !...
Mai ère bèn urous encaro
De ié dourmi tranquilamen!...
E Moussu Poincaré, toutaro,
Que nous chasso dei loujamen !!!...

Ounte anaren, l'amo marrido,
Querre anuei un apartamen
E gagna nosto pauro vido
E nosto paio ounestamen ?...

Ounte nous en-anaren jaire ?...
Auren plus ne fiò ne cubert !
Restaren deforo, pecaire !
Au siblamen d'un vènt d'infèr...

Franchamen, cò's pas charitable,
Moun bon Moussu lou Presidènt
De manda de sóudards au diable
Pèr aquèu fre viéu e mourdènt !

Avèn garda vosto oustalasso
Que lous óubus an espeça
E que badavo dins la glaço
Emé soun casque defounça.

I'avèn, -car sian de brave mounde, -
Sougna lou moubilié tant bèn
Que pènse pas que se i'escounde                              
De póussièro, moun Presidènt !

E dins lei legiouns militàris
Crèse bi qu'aurés amoundaut
Jamai tant braves loucatàris
Pèr abita dins voste oustau !

                1 de febrié 1917
                G. de la Malouteyro